Een goede intercedent voelt meteen of er een match is tussen kandidaat, werkgever en functie. Geschikt of ongeschikt? Bij Junez zitten we er niet vaak naast. Ervaring en mensenkennis, daar gaat het om. Maar soms zijn de argumenten en reacties zo… eh, onverwacht, dat we zelf ook even naar adem happen.
Wat te denken van Ben. Hij heeft gereageerd op een magazijnfunctie. Later meldt hij dat hij niet wil tillen, lang wil staan of lopen vanwege een lichamelijke beperking.
Suzan leek geknipt voor die fulltime job, vertelde ze. Oh, is het werk gedurende kantoortijden? Dat werd lastig. ’s Ochtends was ze niet zo scherp want ze is een nachtmens.
Irma solliciteerde naar de vacature van fondsenwerver voor goede doelen. De vlotte babbel heeft ze wel. Hoe zit het met de basiskennis? ‘Wat weet je over het Wereld Natuur Fonds Irma?’ ‘Eh… olifanten?’ Verder kwam ze niet.
We hebben een klus voor oudejaarsavond. Mike wil wel. Hij zal er om 18 uur zijn. Hij heeft nog wel een vraag. Of hij zijn hond mee kan nemen, want het dier kan niet tegen vuurwerk.
Eline laat via Instagram weten dat ze zaterdag kan beginnen. Aan jeugdige overmoed ontbreekt het haar niet, schrijft ze (letterlijk): ‘Aaa, ja ik ben namelijk 15 maar lijk op een 17 jarige hahah, valt er daar nog over te comprimiseren?’
Anna woont in Tsjechië bij haar verloofde. Ze moet voor deze functie minimaal vier weken in Nederland zijn voor de training en het inwerken. Hoe ze dat gaat oplossen? ‘Ik moet iemand in het dorp zien te vinden die mij per auto naar Nederland kan brengen voor de training. Dan hoop ik dat ik drie weken bij mijn familie mag verblijven en dan ga ik weer terug naar Tsjechië. U voorziet problemen? Bekijk het dan lekker joh!’
Tja, het is soms vervelend als het zo loopt, maar we lachen ook wat af. Bedankt hiervoor, Ben, Suzan, Irma, Mike, Eline en Anna!
