Afgelopen zaterdag was het (naast een schitterende tropische dag) dan eindelijk tijd voor ‘de nacht van de vluchteling‘. De sponsors waren geworven. Nu tijd voor het echte werk, de 20km lange wandeling.
18.00 uur. Tijd voor een glaasje water aan de Nieuwegracht in Utrecht en check op onze uitrusting. Zoute drop, zoute chips, meergranen koeken en water. Tot zo ver de voorbereiding van team JUNEZ. Oh, en shotjes (hier komen we later op terug…).
18.15 uur. De eerste onofficiële meters wandelen richting het Spoorwegmuseum waar de start om 19.00 uur zal plaatsvinden. Alles verloopt snel: ons startbewijs hangt binnen enkele minuten trots om onze nek, veiligheidshesje ontvangen en doorverwezen naar de locatie waar het startsein gegeven zal worden.
Een korte warming-up en stipt om 19.00 uur. De start! Vol goede moed zetten we onze eerste stappen waarna na zo’n 10 meter één van de collega’s (we noemen geen naam) driftig in de rugzak begint te graaien.. ‘’waar heb ik mijn zonnebril gelaten?! Stop!’’ Dan toch maar even terug naar binnen bij het Spoorwegmuseum om de bril te zoeken. Gelukkig ligt die nog keurig op de plek waar die achtergelaten is. Goed volk hier! Weer naar buiten en nu dan toch echt, de start van wat nog 20 pittige kilometers gaan blijken.
De tred zit er goed in, we lopen door de prachtige stad Utrecht, mooie natuurgebieden en het weer blijkt echt een cadeautje te zijn. Een koel briesje maakt het een perfecte zwoele zomeravond. We halen wat medewandelaars in om ons plekje te vinden in deze grote groep goeddoeners. Ruimte om door te stappen, goede gesprekken te voeren en lekker rond te kijken. We hebben zelfs tijd om ideeën op te doen voor een toekomstig huis, dromen moet je altijd hebben!
De eerste kilometers lijken voorbij te vliegen, een uurtje onderweg en we zitten al op de +5 km. 5 km later is het tijd voor een korte pauze. 20.55 uur. Een drankje, zoute chips, drop en weer in de benen. En dan blijkt hetgeen altijd gezegd wordt waar te zijn. Stilstand is achteruitgang… de eerste meters zijn even zwaar maar we zetten door. We volgen de bordjes (af en toe missen we er één) en tellen de kilometers af. De 15 kilometergrens komt in zicht.
De shotjes, daar zijn ze dan. Afgesproken om bij de 15 km een shotje te nemen om de laatste 5 km in te luiden. Bij 14,8 kilometer (lange leve de Apple Watch, alles is bij te houden) spreken we af bij het volgende bankje de versnapering te nemen en even te rekken en strekken. Twee straathoeken verder staat een bushokje, plek gevonden! Na een Flügel en het afwijzen van de (zeer verleidelijke) bus hervatten we onze tocht. Inmiddels iets na 22.00 uur. De laatste 5 km, daar gaan we! Utrecht centrum begint in de buurt te komen, we zoeken de Dom. Dan zijn we er echt bijna. Waar de eerste kilometers voorbij vlogen beginnen de kilometers langzaamaan voelbaar te worden in de benen en voeten. Een deel van het team moet over op ‘op karakter’. En ook dat kan team JUNEZ! Stap voor stap komen we dichterbij de finish. We nemen een dame van team Vera (een jongedame die de nacht altijd liep en die veel te vroeg het leven vaarwel heeft moeten zeggen) op sleeptouw en beginnen aan de laatste 2 km. ‘’Vera, mocht je van boven meegekeken hebben, je kunt trots zijn op je team!’’
En alsof je de finish kan ruiken maakt de vermoeidheid plaats voor energie. Lachend en grappend lopen we via de grachten van Utrecht richting het Spoorwegmuseum, de finish! Het welkomstcomité staat juichend op ons te wachten en wij juichen mee. 23.11 FINISH!
Wij hebben met onze inzet geprobeerd ons steentje bij te dragen in de heftige strijd die vluchtelingen dagelijks moeten aangaan. Wij willen alle sponsors bedanken voor jullie bijdrage. In totaal hebben we 3000,- euro opgehaald, trots!
Team JUNEZ zegt, tot volgend jaar!
